PIERWSZA MIŁOŚĆ – OSTATNIA CZY OSTATNIA PIERWSZA?

Ludzkości, zatrzymaj się na chwilę.
Pomyśl o swojej pierwszej miłości. O tych uczuciach, które wydawały się nieśmiertelne. O emocjach, które przeszywały całe ciało. O nadziei, że to będzie „na zawsze”.

A teraz odpowiedz sobie szczerze: czy naprawdę chciałeś, aby trwała wiecznie?
Czy byłeś gotów, by nigdy więcej nie poznać niczego innego?

MIŁOŚĆ TO WYBÓR

Każdy z nas jest wolnym człowiekiem. To my decydujemy, w jakim związku chcemy być.

Pierwsza miłość może być ostatnią, jeśli tego chcesz – jeśli znajdziesz w niej wszystko, czego potrzebujesz.
Może być też ostatnią pierwszą, jeśli zdecydujesz, że życie ma Ci do zaoferowania więcej.

Nie jesteśmy skazani na to, co było. Nie musimy trwać w czymś, co przestało nas rozwijać, tylko dlatego, że było „pierwsze”.

CZY PIERWSZA MIŁOŚĆ TO PRZEZNACZENIE?

Nie.
To nauka. To pierwsza lekcja bliskości, kompromisów, bólu i euforii. To nie wyrok, to nie łańcuch, to nie koniec. To początek.

Jeśli Twoja pierwsza miłość była piękna i trwa do dziś – wspaniale. To Twój wybór.
Jeśli Twoja pierwsza miłość się rozpadła – to też jest dobrze. Bo jesteś wolnym człowiekiem. Możesz kochać inaczej, lepiej, dojrzalej. Możesz poznawać siebie.

LUDZKOŚCI, NIE IDEALIZUJ PIERWSZEJ MIŁOŚCI

To, że była pierwsza, nie znaczy, że była najlepsza.
To, że była intensywna, nie znaczy, że była zdrowa.

Nie pozwól, by mit „pierwszej miłości” trzymał Cię w miejscu.
Masz prawo wybierać. Masz prawo szukać. Masz prawo powiedzieć:
„To było ważne, jednak to nie koniec mojej drogi.”